‘Volgens mij heb je dat gooien met één etui wel onder knie Boefke!’
Hij kijkt me met een ondeugende glimlach aan. Boefke vindt het leuk om, tijdens voor hem oninteressante instructies, zijn etui te lanceren. Net zolang tot ik er iets van zeg. Het is een beweeglijk manneke, met een goede motoriek. Dat gooien en vangen van een etui, is niet echt een uitdaging voor hem. Het zorgen dat hij ermee stopt, is wel een uitdaging voor mij.

Dus zet ik de volgende dag ‘De Blauwe Doek’ in. Een bekend fenomeen in mijn groep. Als ze ’s morgens binnen komen, ligt er regelmatig een glimmend velours blauwe doek met daaronder iets verstopt. Het idee, dat daar iets onbekends ligt, is ook in groep 8 nog reden tot opwinding.

‘Vandaag ligt er iets voor jou onder, Boefke!’
Hij begrijpt ‘m vrijwel direct. ’t Is een bijdehand jochie. Hij mag eerst even door de doek heen voelen. ‘Een etui!’ roept ie verheugd.
Juist, een bananenetui. Voordat hij de kans krijgt ermee te gaan gooien, leg ik hem het nieuwe plan uit.
Iedere dag wordt er op het rooster een formeel ‘etui-gooi-moment’ ingepland. En wel met twéé etuis. ‘Eén is echt ver beneden je ontwikkelingsniveau!’  Hij vindt het een geweldig plan. Er is één voorwaarde; Als hij op andere momenten met een etui gooit, wordt het officiële gooi moment geschrapt.
Dat laatste is een terging voor hem. Maar hij doet het geweldig. Iedere dag wordt er op afgesproken tijden gesmeten en gevangen. Boefke wordt langzaamaan een echte jongleur. De rest van de groep telt gespannen de geslaagde vangsten. Dertig koppies bewegen mee omhoog en omlaag, als bij een verticale tenniswedstrijd. Subiet wordt er een betrouwbare secretaris aangesteld, die de dagstand op het bord bij houdt. Het wordt een verkwikkend ontspanmomentje voor ons allemaal.
Na een aantal weken, stelt Boefke voor om er een Battle van te maken met de juf. Taakverzwaring voor onze secretaris! Gaandeweg het jaar vervang ik de 2 etuis voor drie jongleerballen.

Wat hebben we onverwacht veel pret, (ont)spanning en surplus…. rust tijdens de instructies!