Knettergek word ik van het malen. Een draaimolen in mijn hoofd met in ieder karretje een probleem. Ze komen zo snel voorbij, dat ik ze niet tellen kan. Ik kan ze niet grijpen. Ik kan ze niet aanpakken. Ze flitsen voorbij. Hoe stop ik het draaien?

Ik pak mijn zelfbedachte hulpboek erbij en in gedachte druk ik op stop. Ik zie dat er vier schommelstoeltjes gevuld zijn met shit. Ik bekijk de eerste en zoek in mijn boek of ik daar eerder flink op gekauwd heb.
Ik speur de hoofdletters I van Inzicht af en kom mijn heldere geanalyseerde conclusie tegen over dit issue. Ik lees mijn tekst nog eens na en stel opnieuw vast dat ik hier klaar mee ben!

Check! Dat is alvast 1 karretje minder in de carrousel van de hel. Zo loop ik alle karretjes af.
Uiteindelijk blijkt er één nieuw probleem te zijn. Deze heeft vervolgens samen met mijn brein een paar oude vriendjes gezocht, om mijn hoofd lekker op hol te brengen.
Helaas heb ik hem door.
Hij is alleen!

Ik lijn onze hond, SjefkeBeauBernard, aan en vertrek naar het bos. Wandelend analyseren en opruimen in mijn hoofd werkt voor mij het beste.
Kom ik er niet helemaal uit? Dan zet ik een hulplijn in. Een wandeling met iemand anders. (en SBB natuurlijk) Hardop denkend word het steeds helderder.
Als ik helemaal klaar ben met het issue, zet ik het in een paar zinnen in mijn boek. Ik omcirkel of markeer de kernwoorden, zodat ik in de toekomst snel lezend helderheid krijg.
Dan nog een duidelijke I van inzicht ervoor en KLAAR!

Dankjewel irritant issue, voor het meenemen van de oude problemen. Daardoor leek je groter en zag ik je beter, zodat ik je grijpen kon. Nu heb je  een mooie plek waar je thuis hoort.

Note: Onze SBB is fan van mijn helcarrousel. Voor hem betekent dat urenlang vrij rondrennen in de bossen. ?