In de klas van mijn vader vegen twee jongens samen het bord uit. De ene kijkt stralend trots en de ander beteuterd beschaamd, terwijl ze hetzelfde werk doen. De ene is uitverkoren om de meester te helpen en de ander moet het voor straf. Een fraai staaltje pedagogiek.

Zo komt één van mijn kinderen thuis met heerlijk ouderwets strafwerk.
Hij moet honderd keer ‘bruidstaart’ schrijven, omdat hij zich niet aan de regels heeft gehouden in de klas.
Met weerzin neemt hij een groot blad gelinieerd papier en gaat aan de slag met zijn karwei.
Zuchtend en steunend en balend dat hij niet lekker buiten kan rond rennen met zijn vrienden. Als er iets is waar hij een hekel aan heeft, dan is het wel schrijven. Trouwens alles wat met papier te maken heeft, roept bij hem een enigszins allergische reactie op. Alleen snoeppapier bekomt hem goed.

Terwijl hij zwoegend aan de eettafel zit, komt zijn broer binnen.
Die herkent direct de buitengewoon opmerkelijke activiteit van zijn tweelingbroer.
Tijdens de ranja met een koekje, legt de getroffene weeklagend uit waarom hij zo’n nutteloze arbeid verricht.
Broerlief rent direct naar de kast om ook een lijntjesblad te halen. Hij regelt een pen en begint met genoegen te bedenken welk woord hij honderd keer wil schrijven.
Niet net als zijn broer ‘bruidstaart’. Hij blijft wel trouw aan de letter b en kiest voor bananen.
Helemaal in zijn hum begint hij te schrijven.

Na een paar ‘bananen’ begint zoon ‘bruidstaart’ zich al enigszins te irriteren.
Met regelmaat worden boze blikken zijwaarts geworpen. Die bereiken zijn ijverige geconcentreerde  familielid helaas niet.
Vervolgens probeert hij de bananenschrijver ervan te overtuigen dat het echt niet grappig is om naast hem voor de lol ‘bananen’ te gaan zitten schrijven.
Bananenzoon begrijpt er weinig van en vindt het juist gezellig, zo samen aan de eettafel.
Uiteindelijk wordt het ‘bruidstaart boy’ echt teveel. Het contrast in de beleving is te groot voor hem. Hij vertrekt naar zijn kamer om daar zijn straf te voltooien.

Ondertussen verschijnen de bananen nog steeds in trossen en wordt de honderd met gemak overschreden.
De bruidstaartenbakker is zich al enige tijd aan het vermaken in het zonnetje, terwijl de honderd bruidstaarten op het aanrecht klaar liggen, om afgeleverd te worden bij de meester.
Als het bananenblad aan twee zijden vol is kijkt de maker tevreden naar het resultaat. Het is een straf werkje maar het product mag er wezen!

Herken hopeloos hilarische en helpende hulp
“iedere gelijkenis van figuren met bestaande personen moet worden beschouwd als een gelukkig of een ongelukkig toeval.”