Als ik wel had gedaan, wat ik niet deed, dan …
Als ik niet had gedaan, wat ik wel deed, dan..
Als ik had geweten, wat ik nu weet, dan…
Als ik had begrepen, wat ik nu begrijp, dan..
Als ik had kunnen voelen, wat ik nu voel, dan…

Ze razen door mijn hoofd. Alsof ze in het middelpunt van mijn hersenen, aan een slinger hangen en rondtollen. Steeds sneller en sneller. Een draaimolen die op hol slaat. En die vooral steeds zinlozer en verdrietiger maakt.
Mijn hoofd klapt haast uit elkaar en is de baas over mijn hart.
Het bevestigt, bij iedere rondgang, de onomkeerbaarheid.
Ik kon niet anders doen, dan ik deed, anders had ik dat gedaan!
Ik kon niet weten wat ik nu weet, anders had ik ’t wel geweten!

STOP! Ik leg mijn hand op mijn hart. Ik denk aan de lieve brief van haar, die rood ziet van de hartjes. Haar zelfgeschreven, ingezongen lied voor mij, waar ik zo warm van word. De prachtige kaartjes waar ze me de liefde verklaart. De herinneringen in mijn hoofd van alle knuffels, die ik van haar kreeg en die ik haar gaf. Langzaamaan trekken de tranen van verdriet en spijt weg en maken plaats voor tranen van geluk en dankbaarheid.
ALS ik weer eens zo’n ALS-DAN moment heb DAN trek ik dit laatje open en laaf me aan de liefde.

Liefs mama xx