Vandaag is oma Anni jarig.
Niet echt want oma Anni is er niet meer.
Nou ja. Ze is er eigenlijk altijd.
Ik hoor haar wijze woorden nog en voel haar liefdevolle verwelkoming als we onverwacht op de stoep staan.
Ik denk aan haar als de hortensia, tot ver in de herfst, altijd nog één bloem laat bloeien.
Als ik de houten vogelbak, uit haar geliefde tuintje, vul met water voor de vogels.
Als ik de boeken herlees van schrijvers waar ze gek op was.
Anni is regelmatig bij ons thuis.
En vandaag eten we wat zij graag gelust zou hebben.
Een heerlijke op de huid gebakken zalm. Anni is vegetariër!
Prei en een vissausje. Aardappeltjes met jus.
We dekken de tafel met een mooi wit kleed.
Zetten de favoriete foto neer van haar met Zonnetje.
We steken een kaarsje aan en smullen in haar naam.
Het is zo lekker dat we ons bord optillen om ’t af te likken.
Nee! Dat zou oma Anni niet doen!
Volgende week als opa Sjeng jarig zou zijn…
Dan likken we ons bord af. Want opa Sjeng deed dat graag.
Ook al dacht oma Anni daar het hare van.